30.9.09

Tekanan jiwa

banyak gile keje nak kena wat lepas raya ni.
assignment. presentation. proposal. berlambak-lambak.
tapi cikgu tak nak kasi awal-awal.
semua nak kasi lepas raya.
baru je seronok-seronok raya.
buka je sem. terus hancur luluh jiwa ni.
sekarang. student gak merana.
sesi tak tido malam. bakal bermula lagi.

tabah.

Otak aku membesar

aku rasa sebab tu la akhir-akhir ni asyik rasa berat je kepala ni. kejang-kejang kepala pun ada gak. nasib baik kepala aku tak makin besar. kalu tak. memang betul apa orang tua cakap. what u say. you get back. sebab aku selalu je kata kakak aku rupa lollipop sebab kepala besar. tapi niat aku murni je. aku risau tengok dia lalok bila jalan sebab tak le kontrol kepala dia nan besar itu. tapi sekarang dah ok. dah kembali ke saiz asal. tahniah. huhu.

haa.. sambung. aku rasa otak aku membesar sebab aku banyak membaca. chewah. aku dah dapat dah buku 'ten sorry tales' yang aku order kat kinokuniya tu. setalah beberapa bulan. sampai gak dikau. tapi aku baca tak sampai satu hari. dah habis. isk. macam tak berbaloi je bayar rm35 kalu sehari dah abes. laen kali patut limit sehari setengah page. baru tahan sikit. tsk.

sekarang aku tengah pow nana buku roadh dahl yang bergenre macabre. genre faveret aku sekarang. buku tu agak mahal tapi takpe la. nana keje celcom sekarang. kaya. setahun sekali je pun birthday aku. hehe. nanaaa.. aku nak buku tu. bley?. sayang kamu. hehe. semua buku aku baca tapi buku teks takmo plak baca. tsk. pedulik la. sapa-sapa ada buku bergenre macabre. nak pinjam can ah?. sebagai ganjaran. aku balut buku korang dengan plastik unicorn yang bes. deal?.

28.9.09

Empat satu lima

tu jumlah duit raya yang melayakkan aku di gelar orang kaya baru. hehe. tak pernah-pernah beb. mak aku bising gak. kata aku tak malu. aku bukan mintak pun duit raya. dah orang nak kasi. aku laju je amek. rezki beb. rezki. sapa suruh orang tanya:

orang: sarah. nak tak duit raya?.
aku : naaaaaakkkk. (sambil sengih dengan penuh kemanisan)

sapa yang jawap tak nak tu memang tak tolak tuah namanye. bukan senang orang nak kasi duit free beb. tu aku dapat banyak tu. sekarang aku yakin yang aku dah kuasai teknik untuk dapat duit raya banyak. boleh la aku publish buku kasi tips-tips lepas ni. hm. menarik.

oh ya. kawan sekelas aku. una. kasi duit raya kat aku dan kawan-kawan laen. mekaceh una. raya haji kasi lagi. =P

Raya ku yang penuh drama

ahad. 190909. 29 ramadhan. esok raya.
amin. satu-satu nye adik aku sakit lelah yang kronik. sampai kene cucuk steroid tiga kali dan secara paksa rela di suruh sedut tiga tong oksigen bersih suci lagi murni. hm. mesti paru-paru adik aku gembira. dah la doktor wat macam-macam eksperimen kat adik aku yang dah rupa alien. doktor cakap nak tahan adik aku kat wad sehari. kira adik aku akan solat raya di surau hospital dan bersalam-salaman bersama doktor, misi dan pesakit laen. tak menarik langsung. mak aku tak rela. malam raya. hantu setan semua dah terlepas. sape rela nak duduk hospital. eee.. takut. jadi malam tu. mak aku jaga adik aku extra sikit supaya tak lelah mengejut yang kronik lagi.

kesudahan: adik aku raya kat umah bersama keluarga. dia sungguh gembira.

ahad. 190909. malam raya.
kami pi makan dekat restoran kapitan yang mampu dapat medal sebab roti nan dan ayam tandori dia memang terbaik punya. tengah bes-bes makan. pekerja bangladesh sebelah aku bergaduh sesama dia. sumpah macam tengok wayang tamil. emosi gila. tapi aku kagum. walau tengah bergadoh. sorang tu masih mampu pastikan ayam tandori tak hangus. memang cemerlang. lama gak gado. tengok rupa macam nak bertumbuk. nasib baik aku dah dapat makanan. kalu tak aku laknat satu keturunan sebab aku lapar gila.

kesudahan: aku makan tandori sedap tahap leleh dengan wayang percuma. berbaloi.

isnin. 200909. hari raya.
lepas solat raya dan kutip duit raya di penang. kami pi umah tok belah bapak di parit buntar pulak. masa aku tengah memberi grade dekat kueh-kueh raya yang di jamu. aku terasa nak tengok luar pintu. konon nak tengok permandangan kampung yang bes la. aku angkat je muka. dushummm. eksiden motor dan kereta. kalu kena amek keterangan polis. aku insan paling layak. chewah. salah dua-dua. kereta tak kasi signal. motor kuar tak tengok dan takda lesen. mat rempit tu patah jari. mat drifter tu kereta remuk gile. lekuk abes. bley wat kuali goreng telur kalu bley. polis tak mintak keterangan aku. hmm. tapi kalu kena. aku 101% backup mat drifter sebab dia kacak berbaju melayu. aum.

kesudahan: tak report polis sebab dua-dua salah. aku?. semakin menghargai jari aku.

selasa. 210909. raya kedua.
tengah shiok-shiok beraya kat perak road, penang. tok sedara aku lalu depan kami dipapah orang dengan penuh kesakitan. bukan orang papah yang sakit. tok sedara aku sakit. memang kronik gila. mak aku rasa slip disc. masalah tulang belakang sebab takle gerak langsung. pinggang ke bawah kebas. parah tu. anak tok sedara aku tu nangis. memang drama. aku rasa macam perlakon extra cerekarama. depa panggil ambulans. sebab nak angkat tak le. sakit sangat. memang kesian dengar tok sedara aku meraung kesakitan. tapi aku budak linguistic. nak tolong pun tak reti. tsk.

kesudahan: pengalaman macam tengah berlakon cerita cinta medik.

raya tahun ni. macam-macam jadi. banyak lagi sebenarnye. tok aku hilang 30kg sebab wat radiation untuk cancer la. kain baju kurung aku ketat la. besi almari nenek aku patah la. memang drama. tapi aku yakin. raya tahun ni yang aku paling ingat.

17.9.09

Syawal bakal menjelang

lagi 15 minit. dah nak bertolak balik kl. esok balik penang. tapi aku baru bangun tido. tak mandi lagi. barang tak pack lagi. adoih. dengan mak tersayang aku dok membebel lagi. bley kena tekanan emosi camni. tapi.. tapi.. ni bukan salah aku pun. sapa suruh alarm clock tak bunyi. jahanam kau jam (walhal aku snooze). tsk. disebabkan aku dah nak balik kampung dan memulakan sesi mengutip duit raya. ya. aku masih dapat duit raya. sila jeles. hehe. apa apa pun. nak ucap.

selamat hari raya. maaf zahir batin

ps: sapa baik hati nak sedekah duit raya. sila hubungi saya di talian berikut.

16.9.09

Madu?

orang selalu cakap aku dengan epah ni madu. semua nye gara-gara aku selalu lepak dengan dia dan hadi. pakwe dia. hangin je aku bila orang cakap camtu. hmm. tetibe emo di siang hari. tapi seyes. aku tak rela di madukan. tambahan dengan kawan rapat aku epah. dah tahap hukum haram dah sebab bebudak tu dah macam adik beradek aku dah.

semalam aku kuar lepak dengan hadi. seyes pelik aku rasa. ni sebab epah takde. dia tengah kerja dengan cemerlang di jabatan tanah ipoh. kebetulan. hadi dapat keje kemaman. dekat je dengan umah aku. aku amek dia pi ronda ronda. walau kemaman ni kechik yang amat. lama gak pi meronda. dalam 1230 pagi gak la baru pulang. isk. tapi yang penting. dia sempat belanja aku chicken chop untuk birthday. huhu. mekaseyh hadi. aku siap makan dengan penuh ekspresi semata-mata nak buktikan keterharuan aku.

aku rasa macam pelik je bila dua besfren aku kat uia. nana dan epah. dua-dua punya pakwe keje kemaman. dekat dengan aku. makin menjadi la kawan laen cakap aku di takdirkan jadi madu orang. siot je ayat. memang takle blah. isk. mintak simpang beb. oh tidak.

kalu cakap aku manis macam madu lebah ke. layan la gak. sedap je hati aku dengar. ni nye tidak. grrrrrrr (sambil jalan macam raksasa)

Jejak kasihan

tempat : kfc chukai
tarikh  
: 150909
insan    
: sarah. baah. rezza. aying. matjan.

kfc chukai bergegar dengan suara 5 kanak-kanak ribena je. ;)

pegh.. gile lama tak jumpa seyh. aku tak jumpa rezza dah 12 tahun. matjan 7 tahun. semalam jumpa gak akhirnya. tapi serius. semua haram tak berubah. muka camtu je. pelik gak aku. amal ilmu hitam kot?. awet muda semacam jek. tsk. takle jadi ni. nak kene mintak petua ni. tapi depa cakap. aku. pipi tak berubah. okey la tu. ada gak bahagian yang maintain setelah 12 tahun. yeay.

sembang dari 1830 sampai 2130. tak berhenti-henti. banyak gak la topik cover. sempat bincang pasal nak pi pulau perhentian ramai-ramai. bebudak srsi je. macam menarik je. ni aku semangat ni. oh ya. sempena harijadi aku. bebudak tu belikan chicky meal kat aku. dapat mainan spongebob satu. depa suh letak atas meja. tengok je terkenang depa. erk. apakah?. takda makne. tapi takpe. layankan aja. mekaseh ye kawan-kawan. sayang kamu~

semalam memang besh walau ada 5 orang je. aku harap plan pi perhentian tu jadi. mesti pulau tu kena laknat sebab bebudak srsi kalu dah berjumpa. memang tak senonoh terlampau. hoho. 

15.9.09

Selamat datang 24

HAPPY BIRTHDAY TO ME

*****

duduk tergolek sorang-sorang sambil makan durian cheese cake. memang hari jadi idaman. pape pun, nak ucap mekaseh dekat:

+ amin sebab hadiahkan gunting pop artz yang aku nak sangat-sangat. kena rajin rajin wat kad la lepas ni.
+ mama and ayah sebab belanja makan dekat tanjung lumpur. owh ketam pujaan. yum~
+ semua kawan yang wish me birthday. 

really make my day lar. lurve u guys. muah3.

14.9.09

Hati ku girang

akhirnya.. setelah ntah berapa bulan. yang pasti lebih dari 6 bulan la. aku jejak gak kaki di bumi chukai. bila lalu je pintu gerbang 'selamat datang ke terengganu'. aku sengih lebar sakan. excited tak tentu hala. kalah orang menang loteri beb. seronok semacam. rasa macam nak gelak kuat-kuat pun ada. tapi aku tak wat la. kang tak pepasal mak aku ingat aku kena sampuk penunggu pintu gerbang. naya.

sampai dalam 1 pagi. masuk je rumah. tido walau aku tak ngantuk pun. tapi tido gak sebab semua orang tido. peer pressure seyh. haa.. masa time sahur. mak aku gerak sekali je. terus bangun tuh. memang cemerlang. kalu tak. memang haram aku nak bangun. mak aku masak. walau simple nak mati. aku hampir mengalir air mata gembira. aku makan sambil sengih. ntah pape. lama jap tu. aku sambung tido. besh. besh.

dalam jam 10 pagi. aku bangun tido tanpa ada orang gerak. segar plak tu. memang pertama kali dalam sejarah la. bangun pastu terus duduk tengok tv sampai ternganga. macam jakun pun ada. tapi memang nikmat la duduk umah tak wat pape. dalam tengahari. jumpa fakiera. dia bawak aku pi qontan sebab dia nak order makanan kat tanjung lumpur. kami pun sembang la. nak gosip tak le sangat. kurang plak pahala. jadi, kami bertukar-tukar fakta. semua topik la keluar.

dalam 5 pm. aku balik rumah. sampai sampai terus sambung nganga depan tv sampai time bebuka. makan beli kat luar tapi sedap kot daging panggang. slurpp~ dah la tu. only in chukai. buka posa makan kerepok. memang terasa macam nelayan moden la beb. pastu pi terawikh. gila rindu dekat imam tu. dah lama tak dengar suara dia yang rock gila. idup lagi kawan tu. bagus la. malam.. main internet macam nak rak. ye la.. kat bilik uia. mana ada internet kan?. uia memang hampeh cket. haha.

ntah la. bila balik umah setelah sekian lama. semua benda jadi seronok. nikmat gila. tapi sayang. aku duduk kemaman 4 hari je. lepas tu balik kl balik sebab jumaat nak balik penang dah. ntah bila lagi baru balik kemaman. oleh kerna itu. baik aku joli puas-puas. weeee~

Adik ku bukan adik ku

pegh.. tajuk bley wat cerita seram beb. huhu.

haa.. kisah ni berlaku semalam tau. masa dalam perjalanan balik chukai. dalam kereta ayah aku. ntah masa kat mana. aku tertido tau. pastu bila aku terjaga. aku pun ubah posisi. bontot aku lenguh duduk setempat. oleh kerna aku dalam kereta. samada kaleh kanan atau kiri je la kan?. jadi aku pun ngadap adik aku. bila aku pusing ke kanan. aku tak nampak adik aku. tapi... aku nampak makhluk serba puteh mengadap tingkap.

dup dap dup dap ............. dupdapdupdap.

jantung aku kejang gila masa tu. aku terdiam lama gak la. aku tak tau nak kasi respon apa tapi aku tak jerit langsung. aku ala-ala terpaku la. lama jap tu. benda tu gerak-gerak. dia paling tengok aku. aku cuak nak mati tapi ntah nape. aku langsung tak paling arah laen. aku usha je benda tu walhal cuak tahap dewa dah. lama jap tu. aku sedar. apsal makhluk tu rupa macam adik aku ek?.

musykil. musykil. lama jap tu baru aku sedar. makhluk puteh tu memang SAH adik kandung aku bernama aminuddin. tapi sebab air cond sejuk tahap antartika. dia pakai telekung sembahyang mak aku. konon selimut satu badan la tu. arghhhhh. tertekan. tertekan!. nasib baik aku tak kena sakit jantung ke?. sawan babi ke?. H1N1 ke?. ikut hati aku nak sekeh je kepala dia tapi bukan salah dia pun. elok je dia tido dengan lena nye. tak sampai hati la plak nak luku kepala dia.

oh adik ku.. nape kau buat aku sebegini rupa?. cepat mintak ampun.. grrrrrr.

2.9.09

Pancaindera ke 7

sebab aku dah busan dengan laluan sama. semalam aku tukar laluan. aku guna jalan dekat area engineering. memang best sebab ada benda baru nak tengok. tapi haram. jauh nak mati. nyesal pun ada. haish. tapi takpe. sebab aku dalam perjalanan nak pi kelas. aku anggap je la usaha aku ni sebagai jihad kecil. nak tuntut ilmu beb. hoho.

haa. dalam perjalanan tu. kaki aku tersadung. aku hampir jatuh tapi tak. nasib baik. aku pandang keliling. takda orang. lega. buruk siot rupa aku cuba imbang kan diri masa tu. sungguh drama. masa tengah urut ibu jari (sakit). ada bunyi. meowwww. lor. ada kucing kat sebelah aku rupanya tadi. saksi utama kejadian.

aku: terkejut ek tadi?. sorry. sorry.
kucing: meoww (suara lembik. penat puasa)
aku: sakit gila kaki. bengong gila.
kucing: meoww
aku: okeh la. pi dulu. babai.
kucing: meoww

bila aku dah jalan setapak dua. baru aku sedar aku sembang dengan kucing tadi. dia balas plak tu. power. masa tengah sembang. aku rasa macam aku paham apa dia cakap. tapi aku yakin dia balas sebab nak makanan. hmm. apakah aku paham bahasa haiwan?. jeng jeng.

eh jap. kita ada 5 ke 6 ek pancaindera?. erm.. pedulik la. lalala~

Kini bilik ku makhruh

aritu aku beli makanan dekat cafe mahallah. sekarang aku rajin beli kat situ sebab caterer baru ni sedap. banyak pilihan. murah plak tu (bley tahan la). haa.. aku pun dengan riang ria nya tapau nasi. pastu taruk kuah bebanyak. tak ingat dunia. dah rupa bubur pun ada tapi takpe. bila nasi dah kembang. makan sikit dah kenyang. macam petua diet pun ada. hmm. sapa nak cuba?. sila sila.

ok. masa tengah bergumbira buka posa sorang-sorang sambil tengok movie forest gump. aku pun tak tau camne. tapi tiba-tiba je tapue aku terbang. pastu jatuh kat bawah. abes semua kuah tumpah. dinding. meja. lantai. kerusi. aku. semua kotor. aku terdiam kejap. terkejut dan tak paham. camne bley jadi camtu.

kerna itu. aku dengan perasaan sayu yang amat. kutip la nasi tu balik. nasib baik aku dah sempat ngap separuh. pastu aku ada beli kueh apa ntah. terubat la cket hari ku nan lara ini. aku pun lap la dengan bersungguh-sungguh sebab takmo bau melekat. tapi aku dah terlambat. bau dah pun melekat. aiyok.

esok nya. bila aku balik bilik dari kelas. aku bley hidu bau masak lemak (aku rasa) dari jauh. chait. sungguh dugaan. aku dah la lapar. sedap la plak bau. nasib baik aku tabah. kalu tak. abes aku jilat jilat dinding bilik aku. tsk.

kini. bilik aku jatuh dalam kategori makhruh. pantang masuk. mesti terliur tengok dinding. kenapa la aku di uji sebegini rupa. kenapa. oh kenapa?